فزایش نسل پردازنده‌های کامپیوتری در بهبود کارایی و افزودن ویژگی‌های جدید بسیار تأثیرگذار بوده و این موضوع به‌عنوان یک قانون ثابت در مورد نه تنها سی‌پی‌یو، بلکه بسیاری دیگر از پردازشگرهای رایانه‌ای همچون کارت گرافیک و … نیز صادق است. اگر الگوی عرضه پردازنده‌های اینتل را بررسی کنیم، در میابیم که معماری اسکای‌لیک (Skylake) به‌عنوان طولانی‌ترین طراحی مورد استفاده مطرح بوده و تاکنون در ساختار چهار نسل از تراشه‌های این کمپانی (نسل ششم Skylake، نسل هفتم Kaby Lake، نسل هشتم Coffee Lake و نسل نهم Coffee Lake Refresh) به کار گرفته شده است، بنابراین در حال حاضر به درجه‌ای از بلوغ دست پیدا کرده است که حداکثر کارایی و ویژگی‌های مورد نیاز را در اختیار مصرف‌کنندگان خود قرار دهد.

معماری اسکای‌لیک برای اولین بار در پنجم آگوست سال 2015 میلادی بر پایه فناوری ساخت 14 نانومتر عرضه شده و پردازنده‌های نسل ششم و سوکت LGA1151 در حوزه رایانه‌های شخصی رومیزی رده مصرف‌کنندگان را تحت پشتیبانی خود درآورده است. این معماری که جایگزینی بر نسل پیشین خود، یعنی Broadwell (نسل پنجم پردازنده‌های سری Core) به شمار می‌رود با ایجاد تغییرات بنیادین و چشمگیر در زیرساخت معماری و طراحی سی‌پی‌یوهای کامپیوتری بهبودهای بعضاً قابل توجهی را با خود به ارمغان آورده است، اما نسل ششم تا نهم پردازشگرهای اینتل دیگر تغییراتی در زیرساخت معماری به خود ندیده و با بهبودهای بیشتر درزمینهٔ فناوری ساخت، سرعت کلاک، فناوری‌ها و دستورالعمل‌های قابل پشتیبانی مراحل توسعه خود را سپری نموده‌اند.